مشکلات و موانع هست، اما من موسیقی را زندگی می کنم

آقای احسان انوریان شما سرپرست گروه خسروان هستید. برای پرسش نخست علاقمندم از این گروه برایمان بگویید.

گروه موسیقی خسروان سال ۸۷ در جشنواره فجر حضور یافت و ساله ۹۸ نیز با ترکیبی کاملا متفاوت در این جشنواره شرکت کرد. در سال ۱۳۹۷ نیز با خوانندگی جناب آقای «سالار عقیلی» آلبوم «پیدای پنهان» را به بازار عرضه کردیم. پس از آن همین امسال آلبومی دیگر با نام «چنگ عشق» را با خوانندگی آقای جاهد ملک زاده روانه بازار کردیم.

اکنون، گروه در چه حالی هست و چه فعالیتی دارید؟

ترکیب گروه خسروان پس از حضور در جشنواره سی و پنجم موسیقی فجر در سال ۹۸  دجار تغییر و تحولاتی شدو. مدتی هم به دلیل کرونا، فعالیت نداشتیم که قرار است در آینده نزدیک مجدد فعالیت های آن را از سر بگیریم.

اما مطلعیم خوشبختانه خودتان همواره فعالید. اکنون مشغول چه کاری هستید؟

بله، در حال حاضر خودم به همراه چند نفر از دوستانم البته نه در قالب گروه خسروان، در حال تهیه یک آلبوم برای سنتور و ارکستر زهی هستیم که من علاوه بر نوازندگی سنتور، به عنوان آهنگساز و تنظیم کننده کار مشغول هستم که ساسان تیموری و مرسده فرخی هم نوازندگی سازهای زهی را بر عهده دارند   که فکر می کنم این آلبوم نهایتا تا دو ماه آینده نهایی و آماده عرضه به بازار می شود.

جناب احسان انوریان باتوجه به این که سال هاست، گروه خسروان را سرپرستی می کنید، اکنون مهم ترین چالش فعالیت گروه های موسیقی را چه می دانید؟

 مهمترین چالش کنونی نوازندگان و گروه‌های موسیقی نبودن اجراهای صحنه‌ای است. اگر اجراها به صورت منظم انجام شود، گروه ها می توانند برنامه ریزی و تمرین های منظم داشته باشند. ولی وقتی اجرا نباشد عملاً بهانه‌ای برای گردهم آمدن وهمنشینی نوازندگان در گروه هم وجود ندارد از سویی هزینه های ضبط، تولید و توزیع آلبوم هم آنقدر بالاست که اعضای گروه به آن رغبت نمی‌کنند. به این دو مشکل، نبود حامیان مالی از موسیقی دستگاهی را هم اضافه کنید که همه این موارد باعث می شود گروه های موسیقی، امروز با چالش های جدی مواجه باشند.

با توجه به این چالش هایی که اشاره کردید، بنابراین غیر از کنسرت و اجراهای صحنه، به عرصه های دیگر برای بروز و ظهور موسیقی نمی توان امیدوار بود. اصلا عرصه دیگری برای عرضه کار وجود دارد؟

گروه ها غیر از اجرای صحنه‌ای و تولید آلبوم عملا کار دیگری نمی توانند در حوزه موسیقی داشته باشند مگر اینکه به سمت تولید کلیپ برای عرضه در فضای مجازی بروند که این هم طبیعتاً مشمول هزینه است و عمدتاً نیز برگشت مالی درپی ندارد. لذا این هم نمی تواند توجیه داشته باشد. در واقع اعضا زمانی دور هم جمع می شوند که برنامه و هدفشان مشخص باشد. از این جهت کمتر گروه‌هایی را به ویژه در مشهد می‌بینیم که سال های زیاد در کنار یکدیگر فعال باشند. ما در گروه خسروان در مقطعی به مدت پنج سال در کنار هم تمرین و کار کردیم اما چون اجرای صحنه‌ای آن طور که باید وجود نداشت، کار محکوم به شکست و از هم پاشیدگی می شد اما وقتی امکان اجرای صحنه باشد و گروه چشم انداز را روشن ببیند قطعا شرایط خیلی متفاوت می شود.

از عرضه موسیقی در فضای مجازی یاد کردید، به نظر شما فضای مجازی چقدر توانسته یا می تواند به موسیقی ایرانی کمک کند؟

به نظرم از فضای مجازی می توان برای عرضه موسیقی بهره برد اما  این موضوع به زیرساخت های متعددی ازجمله در امکانات فنی و ضبط نیازمند است. چون موسیقی سنتی همچون موسیقی پاپ نیست بلکه به دلیل مخاطبان خاص خود حساسیت ها و دقت نظرهای ویژه خود را دارد و چنانچه بدون توجه به استانداردها عرضه شود، سرنوشت خوبی در انتظارش نخواهد بود از جمله این که ممکن است با عرضه ضعیف، اعتبار گروه زیر سوال برود. به هر حال وقتی موسیقی در فضای مجازی عرضه می شود، به نوعی دررقابت با آثار موسیقی پاپ قرار می گیرد و متاسفانه در اغلب موارد این رقابت‌ها به نفت موسیقی ایرانی تمام نمی‌شود. چرا که اساسا فضای تولید در موسیقی پاپ و ایرانی کاملاً متفاوت است.

شما در حال حاضر زمان زیادی را در عرصه فعالیت های موسیقی صرف می کنید، آیا شما آن همدلی و همراهی کافی را میان هنرمندان موسیقی می بینید؟

ببینید در این موضوع حرف بسیار است و البته این موضوع هم که اشاره کردید از جمله مشکلات کنونی فضای موسیقی است. این وفاق و همدلی میان هنرمندان موسیقی آن طور که باید وجود ندارد و متاسفانه در شهر مشهد این مشکل به نوعی بیشتر هم دیده می شود. در صورتی که بخشی از موسیقی به ویژه برای فعالیت های گروه ها، با همنشینی ها و همدلی ها ایجاد می شود.

اما شما خودتان با وجود همه این چالش ها و مشکلات همچنان فعالید…
بله، خدا را شکر من تمام تلاشم را به کار می گیرم که بتوانم به مسیرم در موسیقی ادامه دهم. در حال حاضر در حوزه موسیقی برخی مشکلات در ساختارهای اداری ازجمله سخت‌گیری‌های زیاد و نبود حمایت های کافی از سوی دست‌اندرکاران و اسپانسرها، وجود دارد. اما با همه آنچه عرض کردم اما معتقدم هنرمند موسیقی باید همچنان تلاش و کار کند. چون کار نکردن و فعال نبودن به نوعی تضعیف  نهاد موسیقی است. جدا از این موضوع، موسیقی برای من فراتر از همه این مشکلات و حتی  کسب شهرت و پول و این گونه موارد است. این هنر برای من شکلی از زندگی دارد و به تعبیری من موسیقی را زندگی می کنم. لذا در این مسیر برای خودم محدودیت قائل نمی شوم، با همه کار می کنم و سعی می کنم در همه بخش های آن شامل اجرا، تهیه آلبوم، تولید کلیپ و به ویژه آهنگسازی کار و تجربه کنم.