مانی رهنما با همسرش صبا راد همخوانی کرد

در من پلنگی خسته می‌غرید

از عمق دره‌های تقدیرم

چشمات خراشی زد به آغوشم

ای ماه شب‌های نفس‌گیرم

من تلخ و گم بودم که پیدات شد

از اوج قله‌های ابرآلود

سرمای کوهستانی دستام

افسوس تنها سهمت از من بود

واسه به آغوشم کشیدن هات

جوونی رفته م رو کم داشتم

برای فتح تو به جز تقدیر

جدالی سنگین با خودم داشتم

لبخند تو آرامش من بود

اما تو این رازو نفهمیدی

به خاک و خون افتادم اما تو

بس که ازم دوری نمی‌دیدی

وقتی که عاشق میشی می‌فهمی

افسانه‌ها حقیقتی محضن

در من پلنگی زخمی جون داده

ای ماه دنیای سیاه من