کنسرت ها مهم ترین عامل بقای گروه های موسیقی هستند

جناب سالار مرتضوی، برای شروع، علاقمندیم در یک نگاه کلی برایمان از حال و روز این روزهای فعالیت گروه های موسیقی بگویید.

دراین باره باید بگویم آن چه عیان است چه حاجت به بیان است!. برای توصیف حال و روز و شرایط گروه های موسیقی در این روزها بهتر است در یک کلمه از واژه «سکوت» استفاده کرد. زیرا که فعالیت گروه های موسیقی را اکنون به دلیل شیوع کرونا سکوتی سنگین فراگرفته است. هرچند به تازگی صدور مجوزهای کنسرت از سر گرفته شده اما به نظر می رسد فضای روانی مردم هنوز برای حضور در سالن های موسیقی چندان آماده نیست که امیدواریم این مشکل هرچه زودتر برطرف شود. البته برای گروه های موسیقی مشهد هم چندان تفاوتی نکرده است چون در شرایط عادی هم در این شهر، مشکل ممنوعیت کنسرت های موسیقی چندین سال است که وجود دارد و اگر تعطیلی کنسرت ها در دیگر شهرها در دو سال گذشته به دلیل کرونا یک اتفاق محسوب می شود، این مسئله برای اهالی موسیقی شهر ما یک خاطره است.

با توجه به این که شما سال ها تجربه فعالیت و سرپرستی یک گروه را دارید، زمینه های فعالیت و رونق کار گروه های موسیقی بیشتر در چه عرصه هایی نمایان می شود؟

طبیعتا زمینه اول فعالیت یک گروه موسیقی، اجرای صحنه و کنسرت است. درواقع فضایی که یک گروه موسیقی در آن می تواند تنفس کند و ادامه حیات دهد، اجرای صحنه ای و کنسرت است که اهمیت زیادی دارد. تولید و توزیع آلبوم های صوتی و تصویری هم در مراحل بعدی قرار دارد. اما مهم ترین موردی که می تواند یک گروه موسیقی را سرپا نگه دارد و دوام و بقای آن را تضمین کند اجرای صحنه ای است که در قالب کنسرت ها و یا حضور در جشنواره ها و فستیوال ها صورت می گیرد.

شما سال هاست که به عنوان موسس و سرپرست گروه بامداد، فعالیت دارید و د راجراهای گوناگون شرکت کرده اید. از گروه بامداد برایمان بگویید و این که بامداد اکنون چه می کند؟

نقطه شروع گروه بامداد به سال ۱۳۸۱ بر می گردد. خدا را شکر در این ۱۹ سال در زمینه اجراهای صحنه ای، کنسرت ها و فستیوال های داخلی و خارجی فعالیت ها و تجربه های زیادی را پشت سر گذاشتیم که در این مسیرعناوین و رتبه های متعددی را هم کسب کردیم. آخرین فعالیت و برنامه گروه بامداد در بهمن سال ۹۸ و در جریان اجرای صحنه ای در سی و پنجمین جشنواره بین المللی موسیقی فجر بود که در آن اجرا آقای وحید تاج خوانندگی گروه را بر عهده داشتند وهمان طور هم که می دانید پایان همان ماه، آغاز بیماری کرونا و تعطیلی فعالیت ها بود. در عین حال درصدد هستیم ان شاءالله به زودی تمرینات گروه را از سر بگیریم و فعالیت ها را مجدد آغاز کینم.
هدف نخست گروه بامداد نیز همواره تلاش برای حفظ اصالت های موسیقی ایرانی و حراست از چارچوب های سنتی و دستگاه های موسیقی اصیل ایرانی بوده است. ضمن این که در این مسیر، توجه به نوآوری هم در دستور کارمان بوده است.

جناب مرتضوی، مهمترین مانع و چالش فعالیت گروه های موسیقی ایرانی را در حال حاضر چه می دانید؟

 مهمترین چالشی که گروه های موسیقی ایرانی اکنون پیش روی خود دارند، عدم حمایت های کافی از فعالیت های هنری آنان است که این موضوع  در شهر مشهد گاهی به شکل خیلی جدی بروز و ظهور دارد که می‌توان گفت بخش زیادی از انرژی هنرمند و فعالیت گروه ها را صرف خود می کند. در همه این سال ها نیز آنقدر این مشکلات بازگو و پیگیری شده که حتی خودم از تکرار مجدد آن احساس خستگی می کنم.  نمی‌دانم مسئولان فرهنگی چه زمانی می خواهند نگاهشان را به مسائل و آسیب ها باز کنند و این واقعیت را در نظر بگیرند که بخشی از آسیب های فرهنگی جامعه ناشی از بی توجهی به اصالت های فرهنگی مان است.

در حال حاضر در شهر مشهد چند گروه موسیقی همچون بامداد حضور دارند و فعالیت می کنند؟

در مشهد گروه های موسیقی که دارای سابقه و ریشه هستند تصور می‌کنم اکنون به ۴ یا ۵ گروه برسد که می‌توان آن‌ها را تا حدودی فعال نامید. البته همانطور که اشاره کردم گروه ها در دو سال گذشته به دلیل کرونا تقریباً تعطیل بوده اند. در عین حال مشهد با توجه به حضور هنرمندان بسیار توانمند، ظرفیت‌های ویژه‌ای در خود دارد اما متاسفانه به دلیل مشکلات متعدد از جمله نبود حمایت از اجراهای صحنه‌ای، انگیزه‌های کافی برای راه‌اندازی گروه‌های بیشتر وجود ندارد. وقتی یک گروه موسیقی می خواهد فعالیت کند اعضای آن باید به اینکه نتیجه تلاش هایشان را خواهند دید، دلگرم باشند ولی هنگامی که نتیجه تلاش ها و زمان هایی را که صرف کردند، به ویژه به دلیل نبود جشنواره ها و اجراهای صحنه‌ای نمی بینند چندان برای تشکیل گروه، رغبت نشان نمی دهند. به همین دلایل هم چندین گروه در سال‌های گذشته فعالیتشان را تعطیل کردند و دیگر نام و نشانی از آنها نیست.

جناب مرتضوی برای حرف پایانی، چه حرفی را این جا با مسئولان در میان می گذارید؟

از مسئولان فرهنگی می‌خواهم که اجازه بدهند فرهنگ و هنر مسیر خودش را طی کند. ما همیشه از آنها تقاضا می کردیم که از هنر حمایت کنند ولی شاید بهتر است امروز از آنها فقط بخواهیم که مانع فعالیت های عرصه موسیقی نشوند و اجازه دهند فعالیت‌های هنری به ویژه بخش های موسیقی که در چارچوب قانون فعالیت می کنند، به مسیرشان ادامه دهند. معتقدم اگر مسئولان فرهنگی موسیقی را به حال خودش رها کنند شرایط خیلی بهتر از این خواهد شد که اکنون وجود دارد. سال ها فریاد زدیم که مشهد به نقطه موسیقی زیرزمینی تبدیل شده اما آنطور که باید گوش شنوایی وجود نداشت و انگار برای برخی از مسئولان مهم نبود که در این شهر گروه های موسیقی رشد و نمو کنند و متاسفانه امروز می بینیم حتی آموزش های موسیقی نیز در بستر‌های زیرزمینی و غیررسمی در حال فعالیت‌ اند و این جدا از آسیب های فرهنگی که در پی دارد،  آموزشگاه های موسیقی رسمی و تخصصی را هم که به طور جدی فعالیت می کنند، به سمت و سوی تعطیلی یا کم رونقی سوق می دهد که البته زنگ خطر این موضوع مدت هاست به صدا درآمده است. به هر روی امیدواریم که مسئولان در مسیر رفع این مشکلات بیشترتلاش کنند و به حوزه فرهنگ و هنرهای اصیل از جمله موسیقی ایرانی نگاه‌های مهربانانه تری داشته باشد.